Rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z 6 kwietnia 2006 r. w sprawie nostryfikacji świadectw szkolnych i świadectw maturalnych uzyskanych za granicą (Dz.U. z 2006 r. nr 63, poz. 443)

rozporządzenie
Ministra Edukacji i Nauki 1)
z dnia 6 kwietnia 2006 r.
w sprawie nostryfikacji świadectw szkolnych i świadectw maturalnych uzyskanych za granicą
(Dz.U. z dnia 13 kwietnia 2006 r.)
Na podstawie art. 93 ust. 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.2)) zarządza się, co następuje:
§ 1.
1.
Rozporządzenie określa warunki i tryb nostryfikacji świadectw szkolnych i świadectw maturalnych uzyskanych za granicą oraz rodzaje świadectw szkolnych i świadectw maturalnych uzyskanych za granicą, które uznaje się za równorzędne ze świadectwami określonymi w ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, bez obowiązku przeprowadzania nostryfikacji.
2.
Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1)
świadectwo uzyskane za granicą - każdy dokument wydany przez uprawnioną instytucję, potwierdzający ukończenie szkoły lub ukończenie kolejnego etapu edukacji za granicą;
2)
świadectwo ukończenia odpowiedniej polskiej szkoły publicznej - także dyplom ukończenia odpowiedniej polskiej szkoły publicznej.
§ 2.
Nostryfikacji świadectw uzyskanych za granicą dokonuje kurator oświaty, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o nostryfikację, a w przypadku braku takiego miejsca - kurator oświaty właściwy ze względu na siedzibę instytucji, w której osoba zamierza złożyć świadectwo uzyskane za granicą, zwany dalej "organem nostryfikacyjnym".
§ 3.
Za równorzędne świadectwu ukończenia polskiej publicznej szkoły podstawowej uznaje się świadectwo uzyskane za granicą, jeżeli przewidziany planem nauczania okres nauki w szkołach za granicą niezbędny do uzyskania tego świadectwa wynosi łącznie co najmniej 6 lat i na pierwszy rok nauki przyjmuje się kandydatów nie wcześniej niż w 6. roku życia.
§ 4.
Za równorzędne świadectwu ukończenia polskiego publicznego gimnazjum uznaje się świadectwo uzyskane za granicą, jeżeli przewidziany planem nauczania okres nauki w szkołach za granicą niezbędny do uzyskania tego świadectwa wynosi łącznie co najmniej 9 lat i na pierwszy rok nauki przyjmuje się kandydatów nie wcześniej niż w 6. roku życia.
§ 5.
1.
Za równorzędne świadectwu ukończenia polskiej publicznej zasadniczej szkoły zawodowej uznaje się świadectwo ukończenia szkoły za granicą, jeżeli:
1)
przewidziany planem okres nauki w szkołach za granicą niezbędny do uzyskania tego świadectwa wynosi łącznie co najmniej 11 lat i na pierwszy rok nauki przyjmuje się kandydatów nie wcześniej niż w 6. roku życia oraz
2)
zajęcia edukacyjne zrealizowane w szkole za granicą odpowiadają wiodącym zajęciom edukacyjnym kształcenia ogólnego i kształcenia zawodowego odpowiedniej polskiej publicznej zasadniczej szkoły zawodowej.
2.
Jeżeli warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie zostały spełnione, świadectwo ukończenia szkoły za granicą, o którym mowa w ust. 1, uznaje się za równorzędne świadectwu ukończenia odpowiedniej polskiej publicznej zasadniczej szkoły zawodowej po zdaniu, określonych przez organ nostryfikacyjny, egzaminów z zajęć edukacyjnych kształcenia ogólnego lub kształcenia zawodowego.
§ 6.
1.
Za równorzędne świadectwu ukończenia polskiego publicznego liceum ogólnokształcącego uznaje się świadectwo ukończenia szkoły za granicą, jeżeli:
1)
przewidziany planem okres nauki w szkołach za granicą niezbędny do uzyskania tego świadectwa wynosi łącznie co najmniej 11 lat i na pierwszy rok nauki przyjmuje się kandydatów nie wcześniej niż w 6. roku życia oraz
2)
zajęcia edukacyjne zrealizowane w szkole za granicą odpowiadają wiodącym zajęciom edukacyjnym kształcenia ogólnego odpowiedniego polskiego publicznego liceum ogólnokształcącego.
2.
Jeżeli warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie zostały spełnione, świadectwo ukończenia szkoły za granicą, o którym mowa w ust. 1, uznaje się za równorzędne świadectwu ukończenia odpowiedniego polskiego publicznego liceum ogólnokształcącego po zdaniu, określonych przez organ nostryfikacyjny, egzaminów z zajęć edukacyjnych kształcenia ogólnego.
§ 7.
1.
Za równorzędne świadectwu ukończenia polskiego publicznego liceum profilowanego uznaje się świadectwo ukończenia szkoły za granicą, jeżeli:
1)
przewidziany planem okres nauki w szkołach za granicą niezbędny do uzyskania tego świadectwa wynosi łącznie co najmniej 11 lat i na pierwszy rok nauki przyjmuje się kandydatów nie wcześniej niż w 6. roku życia oraz
2)
zajęcia edukacyjne zrealizowane w szkole za granicą odpowiadają wiodącym zajęciom edukacyjnym kształcenia ogólnego i zajęciom edukacyjnym w danym profilu kształcenia ogólnozawodowego odpowiedniego polskiego publicznego liceum profilowanego.
2.
Jeżeli warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie zostały spełnione, świadectwo ukończenia szkoły za granicą, o którym mowa w ust. 1, uznaje się za równorzędne świadectwu ukończenia odpowiedniego polskiego publicznego liceum profilowanego po zdaniu, określonych przez organ nostryfikacyjny, egzaminów z zajęć edukacyjnych kształcenia ogólnego lub zajęć edukacyjnych w danym profilu kształcenia ogólnozawodowego.
§ 8.
1.
Za równorzędne świadectwu ukończenia polskiego publicznego technikum uznaje się świadectwo ukończenia szkoły za granicą, jeżeli:
1)
przewidziany planem okres nauki w szkołach za granicą niezbędny do uzyskania tego świadectwa wynosi łącznie co najmniej 12 lat i na pierwszy rok nauki przyjmuje się kandydatów nie wcześniej niż w 6. roku życia oraz
2)
zajęcia edukacyjne zrealizowane w szkole za granicą odpowiadają wiodącym zajęciom edukacyjnym kształcenia ogólnego i kształcenia zawodowego odpowiedniego polskiego publicznego technikum.
2.
Jeżeli warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie zostały spełnione, świadectwo ukończenia szkoły za granicą, o którym mowa w ust. 1, uznaje się za równorzędne świadectwu ukończenia odpowiedniego polskiego publicznego technikum po zdaniu, określonych przez organ nostryfikacyjny, egzaminów z zajęć edukacyjnych kształcenia ogólnego lub kształcenia zawodowego.
§ 9.
Za równorzędne polskiemu świadectwu dojrzałości uznaje się świadectwo ukończenia szkoły lub świadectwo maturalne uzyskane za granicą, jeżeli uprawnia do ubiegania się o przyjęcie na studia wyższe do każdego typu szkół wyższych w państwie, w którego systemie edukacji działa instytucja wydająca świadectwo.
§ 10.
Za równorzędne polskiemu świadectwu dojrzałości, bez obowiązku przeprowadzania nostryfikacji, uznaje się:
1)
dyplomy IB (International Baccalaureate), wydawane przez organizację International Baccalaureate Organization w Genewie;
2)
dyplomy EB (European Baccalaureate), wydawane przez Szkoły Europejskie zgodnie z Konwencją sporządzoną w Luksemburgu dnia 21 czerwca 1994 r. o statusie Szkół Europejskich.
§ 11.
1.
Za równorzędne świadectwu ukończenia polskiej publicznej szkoły policealnej uznaje się świadectwo ukończenia szkoły za granicą, jeżeli:
1)
przewidziany planem okres nauki w szkołach za granicą niezbędny do uzyskania tego świadectwa wynosi łącznie co najmniej 12 lat i na pierwszy rok nauki przyjmuje się kandydatów nie wcześniej niż w 6. roku życia oraz
2)
zajęcia edukacyjne zrealizowane w szkole za granicą odpowiadają wiodącym zajęciom edukacyjnym kształcenia zawodowego odpowiedniej polskiej publicznej szkoły policealnej.
2.
Jeżeli warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie zostały spełnione, świadectwo ukończenia szkoły za granicą, o którym mowa w ust. 1, uznaje się za równorzędne świadectwu ukończenia odpowiedniej polskiej publicznej szkoły policealnej po zdaniu, określonych przez organ nostryfikacyjny, egzaminów z zajęć edukacyjnych kształcenia zawodowego.
§ 12.
1.
Egzaminy, o których mowa w § 5 ust. 2, § 6 ust. 2, § 7 ust. 2, § 8 ust. 2 oraz § 11 ust. 2, przeprowadzają komisje egzaminacyjne powołane przez organ nostryfikacyjny w trybie i według zasad określonych w przepisach o przeprowadzaniu egzaminów eksternistycznych.
2.
Komisja egzaminacyjna sporządza protokół z przebiegu egzaminu i przekazuje go organowi nostryfikacyjnemu.
§ 13.
Świadectwo ukończenia szkoły za granicą, w którym potwierdzone zostały kwalifikacje zawodowe, uznane na podstawie § 5, § 8 lub § 11 za równorzędne świadectwu ukończenia odpowiedniej polskiej szkoły publicznej, uznaje się dodatkowo za równorzędne z odpowiednim polskim dyplomem potwierdzającym kwalifikacje zawodowe.
§ 14.
1.
Osoba ubiegająca się o nostryfikację świadectwa uzyskanego za granicą składa wniosek o przeprowadzenie nostryfikacji wraz z oryginałem świadectwa albo jego duplikatem zalegalizowanym przez konsula Rzeczypospolitej Polskiej urzędującego w państwie, w którym został wydany dokument, z zastrzeżeniem ust. 3, oraz oświadczeniem, że świadectwo to nie stanowiło dotychczas przedmiotu postępowania nostryfikacyjnego w Polsce.
2.
Jeżeli instytucja, która wydała świadectwo za granicą, działa w systemie edukacji innego państwa niż to, na którego terytorium prowadzone było kształcenie, osoba ubiegająca się o nostryfikację składa oryginał świadectwa albo jego duplikat, o których mowa w ust. 1, zalegalizowane przez:
1)
konsula Rzeczypospolitej Polskiej urzędującego w państwie, w którym działa szkoła, albo
2)
konsula Rzeczypospolitej Polskiej urzędującego w państwie, w którego systemie edukacji działa szkoła, albo
3)
akredytowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny państwa, w którego systemie edukacji działa szkoła, lub akredytowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny państwa, w którym prowadzone było kształcenie.
3.
Jeżeli świadectwo uzyskane za granicą zostało wydane przez instytucję działającą w systemie edukacji państwa będącego stroną Konwencji znoszącej wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych, sporządzonej w Hadze dnia 5 października 1961 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 112, poz. 938 i 939), osoba ubiegająca się o nostryfikację świadectwa uzyskanego za granicą wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, składa oryginał świadectwa albo jego duplikat, albo kopię potwierdzoną notarialnie za zgodność z oryginałem z umieszczoną na dokumencie albo dołączoną apostille. W przypadku złożenia kopii świadectwa potwierdzonej notarialnie za zgodność z oryginałem, należy przedstawić organowi nostryfikacyjnemu do wglądu oryginał świadectwa albo jego duplikat.
4.
W przypadku świadectw, o których mowa w § 5-8 i § 11, do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć dokument przedstawiający przebieg kształcenia, obejmujący w szczególności wykaz zajęć edukacyjnych ze wskazaniem uzyskanych z nich ocen oraz liczby godzin przeznaczonych na realizację zajęć edukacyjnych.
5.
Jeżeli na świadectwie uzyskanym za granicą, o którym mowa w § 9, brak jest adnotacji stwierdzającej uprawnienie do ubiegania się o przyjęcie na studia wyższe do każdego typu szkół wyższych w państwie, w którego systemie edukacji działa instytucja wydająca świadectwo, do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć potwierdzenie tego uprawnienia wydane przez:
1)
władze oświatowe państwa, w którego systemie edukacji wydano świadectwo, albo
2)
akredytowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny państwa, w którego systemie edukacji wydano świadectwo, albo
3)
konsula Rzeczypospolitej Polskiej urzędującego w państwie, w którego systemie edukacji wydano świadectwo.
6.
Dokumenty, o których mowa w ust. 1, 4 i 5, sporządzone w języku obcym, należy złożyć wraz z tłumaczeniem na język polski sporządzonym lub poświadczonym przez:
1)
tłumacza przysięgłego wpisanego na listę tłumaczy przysięgłych prowadzoną przez Ministra Sprawiedliwości albo
2)
konsula Rzeczypospolitej Polskiej urzędującego w państwie, w którym został wydany dokument.
§ 15.
1.
Po stwierdzeniu spełnienia przez osobę ubiegającą się o nostryfikację świadectwa uzyskanego za granicą warunków, o których mowa w § 3-9 i § 11, organ nostryfikacyjny wydaje zaświadczenie, w którym określa w szczególności:
1)
nazwę lub numer świadectwa uzyskanego za granicą;
2)
pełną nazwę i siedzibę instytucji, która wydała świadectwo uzyskane za granicą;
3)
nazwę państwa, w którego systemie edukacji działa instytucja, o której mowa w pkt 2;
4)
imię i nazwisko osoby, która uzyskała świadectwo za granicą, oraz datę i miejsce jej urodzenia;
5)
nazwę polskiego świadectwa ukończenia szkoły, polskiego świadectwa dojrzałości lub polskiego dyplomu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe, z którym organ nostryfikacyjny uznał za równorzędne świadectwo uzyskane za granicą.
2.
W przypadku uznania świadectwa uzyskanego za granicą za równorzędne świadectwu ukończenia polskiej szkoły publicznej prowadzącej kształcenie ogólnozawodowe albo zawodowe, w zaświadczeniu określa się odpowiednio nazwę profilu ogólnozawodowego albo nazwę zawodu.
3.
Zaświadczenie jest ważne łącznie z oryginałem świadectwa uzyskanego za granicą albo jego duplikatem.
§ 16.
Organ nostryfikacyjny jest obowiązany do prowadzenia ewidencji wydanych zaświadczeń, o których mowa w § 15.
§ 17.
Nostryfikacja tego samego świadectwa uzyskanego za granicą może być przeprowadzona tylko raz.
§ 18.
Postępowania nostryfikacyjne wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia są prowadzone zgodnie z dotychczasowymi przepisami.
§ 19.
Traci moc zarządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 15 października 1997 r. w sprawie zasad i trybu nostryfikacji świadectw uzyskanych za granicą (M. P. Nr 78, poz. 739).
§ 20.
Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Edukacji i Nauki kieruje działem administracji rządowej - oświata i wychowanie, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 31 października 2005 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji i Nauki (Dz. U. Nr 220, poz. 1886).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2703 i Nr 281, poz. 2781 oraz z 2005 r. Nr 17, poz. 141, Nr 94, poz. 788, Nr 122, poz. 1020, Nr 131, poz. 1091, Nr 167, poz. 1400 i Nr 249, poz. 2104.

Nagrody i wyróżnienia

Sprawdź inne serwisy

Epedagogika Poradnik Dyrektora Szkoły Strefa logopedy Kwadrans dla dyrektora szkoły Zarządzanie przedszkolem kadry i finanse resql