Aby sprawnie mówić po angielsku i rozumieć to, co mówią inni, należy znać wszystkie czasy w tym języku. Jest ich aż 12, choć nie wszystkie są tak samo często używane. Dla porównania w języku polskim mamy tylko 3 czasy: przeszły, teraźniejszy i przyszły (prosty i złożony). Czy to oznacza, ze nauka czasów w języku angielskim jest trudniejsza? Raczej nie – czasy w języku angielskim rządzą się stosunkowo prostymi zasadami. Znacznie trudniejsza jest choćby polska odmiana wielu części mowy przez przypadki.

12 czasów w języku angielskim

W języku angielskim występują 4 czasy przeszłe, 4 czasy teraźniejsze i 4 czasy przyszłe. Osoby mówiące po angielsku najczęściej używają 4 z nich. Nie oznacza to jednak, że nie warto znać pozostałych. Może to rodzić niepotrzebne nieporozumienia, dotyczące na przykład ciągu opowiadanych zdarzeń. Z tego powodu warto zaznajomić się z poniższymi regułami.

Czasy teraźniejsze w języku angielskim

Present Simple – najczęściej używany czas teraźniejszy. Dotyczy między innymi nawyków, ogólnych prawd, ustaleń i innych, niezmiennych sytuacji. Z tego względu mówimy na przykład „I eat an apple once a day” (Jem jabłko raz dziennie).
Present Continuous – służy do mówienia o czynnościach, które dzieją się w danym momencie, podczas mówienia. Według jego zasad powiemy „I am eating an apple” (Jem teraz jabłko).
Present Perfect – dotyczy mówienia o czynnościach, które wykonano niedawno, jednak mają one bieżące rezultaty. Przykładowo mówiąc „No, I have eaten an apple” (Nie, zjadłem niedawno jabłko), możemy odpowiedzieć na pytanie o to, czy jesteśmy głodni.
Present Perfect Continuous – ten czas służy do mówienia o czynnościach, które rozpoczęły się w przeszłości, jednak nieprzerwanie trwają do obecnej chwili. Z tego względu można powiedzieć na przykład „I have been eating an apple since 3 p.m” (Jem jabłko od 15:00).

Czasy przeszłe w języku angielskim

Past Simple – najprostszy czas przeszły dotyczy mówienia o czynnościach zakończonych w przeszłości, na przykład „I ate an apple” (Zjadłem jabłko).
Past Continuous – tego czasu używamy do mówienia o czynnościach, które odbywały się w przeszłości, nie podając jednak, czy zostały zakończone. Na ogół dotyczy to tzw. sytuacji tła, na przykład „You called me, when I was eating an apple” (Zadzwoniłeś do mnie, kiedy jadłem jabłko).
Past Perfect – to czas do mówienia o czynnościach, które zakończyły się przed innymi zdarzeniami z przeszłości, tzw. zaprzeszły. Stąd można powiedzieć „I had eaten an apple before I ate my dinner” (Zjadłem jabłko przed zjedzeniem obiadu).
Past Perfect Continuous – dotyczy czynności rozpoczętych w przeszłości i trwających przez jakiś czas przed innymi czynnościami w przeszłości. Przykładowo można powiedzieć: „I choked, because I was eating an apple at the time” (Zakrztusiłem się, ponieważ jadłem jabłko w tamtym czasie).

Czasy przyszłe w języku angielskim

Future Simple – tego czasu używamy do prognozowania lub przepowiadania wydarzeń z przyszłości, na przykład „I will eat an apple tomorrow” (Jutro zjem jabłko).
Future Continuous – umożliwia opisywanie czynności odbywających się w przyszłości, jednak w określonym momencie, na przykład „Tomorrow at 13 p.m. I will be eating an apple” (Jutro o 13:00 będę jeść jabłko).
Future Perfect – dzięki niemu możemy opisywać czynności, które mają zostać zakończone przed konkretnym momentem w przyszłości. Można zatem powiedzieć: „I will have eaten that apple before noon” (Zjem to jabłko przed południem).
Future Perfect Continuous – służy do prognozowania wydarzeń z przyszłości, które trwają już od pewnego czasu. Na przykład: „Soon I will have eaten my tenth apple in a row” (Zaraz zjem moje dziesiąte jabłko z rzędu).

O czasach w języku angielskim bardziej szczegółowo poczytasz tutaj: https://helendoron.pl/blog/czasy-w-angielskim-wiedza-w-pigulce-z-przykladami/

Artykuł sponsorowany