Zadaniowy czas pracy cechuje się pewną specyfiką. Mimo tego istnieje możliwość zastosowania go w szkołach i placówkach oświatowych. Sprawdź, na jakich zasadach.

Istota zadaniowego czasu pracy

Jeżeli pracodawca ustalił zadaniowy czas pracy, to powinien on obejmować wszystkie obowiązki pracownika. W takim wypadku pracodawca, po porozumieniu z pracownikiem, ustala czas niezbędny do wykonania powierzonych zadań, uwzględniając wymiar czasu pracy wynikający z norm czasu pracy (art. 140 Kodeksu pracy).

W orzecznictwie wskazuje się, że w przypadku prawidłowego ustanowienia zadaniowego czasu pracy miernikiem pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy staje się rodzaj i ilość pracy (zadań), którą pracownik ma wykonać, często w sposób powtarzający się.

Zadaniowy ale nie doraźny

Zadania te nie mogą być zatem wyznaczane przez pracodawcę doraźnie, każdego dnia, lecz konieczne jest ich określenie w akcie (aktach) lub czynnościach kreujących treść stosunku pracy. Takim aktem jest przede wszystkim umowa o pracę, określająca rodzaj pracy, a więc zespół czynności należących do obowiązków pracownika związanych z zajmowanym stanowiskiem. Możliwość ustanowienia zadaniowego czasu pracy istnieje wówczas, gdy czynności te mają charakter skonkretyzowany, zamknięty i powtarzający się. Pracownik objęty takim rodzajem czasu pracy samodzielnie organizuje sobie pracę i kształtuje swój rozkład czasu pracy, a więc wyznacza początek i koniec dnia pracy, a wymiar jego zadań powinien być tak ustalony przez pracodawcę, aby pracownik mógł je wykonać w normach czasu pracy określonych w art. 129 Kodeksu pracy (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 13 października 2016 r., III APa 7/16).

Zadaniowy czas pracy wyklucza ewidencję

W stosunku do pracowników objętych systemem zadaniowego czasu pracy, pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy oraz pracowników otrzymujących ryczałt za godziny nadliczbowe lub za pracę w porze nocnej nie ewidencjonuje się godzin pracy (art. 149 § 2 Kodeksu pracy).

Jeżeli pracownicy szkoły zostali objęci zadaniowym systemem czasu pracy na czas określony. Oznacza to, że w tym okresie ich czas pracy nie podlega ewidencjonowaniu. Przepisy nie przewidują ustalenia zadaniowego czasu pracy łącznie z normatywnym czasem pracy.

Dokumenty związane ze stosowaniem systemu zadaniowego czasu pracy pracodawca przechowuje w dokumentacji dotyczącej ewidencjonowania czasu pracy, a nie w aktach osobowych pracownika (§ 6 pkt 1 lit. c rozporządzenia MRPiPSz dnia 10 grudnia 2018 r. w sprawie dokumentacji pracowniczej). Oznacza to, że polecenie dotyczącej zadaniowego czasu pracy powinno być przechowywane w dokumentacji związanej z ewidencją czasu pracy.

Polecenie to nie wymaga zgody pracownika, ale dla ewentualnie celów dowodowych pracownik powinien potwierdzić fakt otrzymania takiego polecenia.

O ile przepis nie wymaga zgody pracownika na objęcie go zadaniowym czasem pracy to oczywistym jest, że pracownik powinien mieć świadomość, że taki system go obowiązuje i w takim systemie świadczy pracę (ww. wyrok SA w Krakowie). Wynikające z art. 140 Kodeksu pracy wymaganie "porozumienia" z pracownikiem nie oznacza uzgodnienia, lecz konsultację. Brak takiego porozumienia nie powoduje nieskuteczności ustanowienia zadaniowego systemu czasu pracy, ale w razie sporu rodzi po stronie pracodawcy obowiązek wykazania, że powierzone pracownikowi zadania były możliwe

do wykonania w granicach norm czasu pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 lutego 2008 r., II PK 148/07, OSNP 2009/7-8/93).

Jeżeli pracodawca zobowiązuje pracownika do wykonywania pracy w systemie zadaniowym, to nie ma podstaw, aby rozliczał część godzin pracy. Nie ma również podstaw, aby ustalić w tym wypadku nieobecność w pracy w określonych godzinach, jeżeli pracownik był gotów do wykonywania pracy (art. 81 Kodeksu pracy).

· ustawa z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz.U. 2020 r., poz. 1320) – art. 149 § 2, art. 140, art. 81, · rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 10 grudnia 2018 r. w sprawie dokumentacji pracowniczej (Dz.U. 2018 r., poz. 2369 ze zm.) - § 6 pkt 1 lit. c,.

dr Dariusz Dwojewski