ZFŚS – czy potrzebne oświadczenie dotyczące odpowiedzialności za fałszywe zeznania

Kodeks karny przewiduje w art. 233 § 1, że kto, składając zeznanie mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Dodajmy, że z § 2 tego samego artykułu wynika dodatkowo, że warunkiem odpowiedzialności jest, aby przyjmujący zeznanie, działając w zakresie swoich uprawnień, uprzedził zeznającego o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznanie lub odebrał od niego przyrzeczenie.

Przepis ten nie ma zastosowania w odniesieniu do oświadczeń składanych w celu uzyskania świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, więc zamieszczanie klauzul o odpowiedzialności karnej na wzorach wniosków jest bezcelowa. Niestety nagminna jest praktyka zamieszczania takich klauzul, można spotkać się nawet w Internecie z wzorami tego rodzaju dokumentów, gdzie także zamieszczane są takie klauzule.

Nie znaczy to jednak, że podanie nieprawdy w takich oświadczeniach jest obojętne prawu. Na uwadze trzeba mieć, że złożenie nieprawdziwego oświadczenia w celu uzyskania świadczenia nienależnego jest czynnością sprawczą, która może doprowadzić do oszustwa. Zgodnie z art. 286 § 1 Kodeksu karnego kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Odpowiedzialność z tego przepisu jest niezależna od zawarcia jakiejkolwiek klauzuli czy ostrzeżenia w druku wniosku.