Przedszkole jest zobowiązane do udzielania dzieciom pomocy psychologiczno-pedagogicznej na zasadach dotyczących przedszkoli publicznych, tj. wszystkim dzieciom, u których została rozpoznana taka potrzeba. Dotyczy to dzieci, które posiadają, jak i nie posiadają opinii wydanych przez poradnię.

Przepisy o pomocy psychologiczno-pedagogicznej w przedszkolach niepublicznych

Do przedszkoli niepublicznych, oddziałów przedszkolnych w niepublicznych szkołach podstawowych, niepublicznych innych form wychowania przedszkolnego, szkół i placówek niepublicznych stosuje się odpowiednio art. 127 ust. 1-3 oraz przepisy wydane na podstawie art. 47 ust. 1 pkt 5, art. 127 ust. 19 pkt 2 i ust. 20 (art. 177 ustawy Prawo oświatowe).

Art. 47 ust. 1 pkt 5 ustawy Prawo oświatowe stanowi delegację do wydania rozporządzenia w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Zatem przepisy tego rozporządzenia mają zastosowanie w przedszkolach niepublicznych.

Przepisy stosuje się odpowiednio do uczniów posiadających:

orzeczenie o potrzebie indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego,
orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania lub opinię poradni,

z tym że przy planowaniu udzielania uczniom pomocy psychologiczno-pedagogicznej uwzględnienia się także zalecenia zawarte w orzeczeniach lub opiniach (§ 20 ust. 14 rozporządzenia w sprawie pomocy psychologiczno-pedagogicznej).

Nie musi być opinii – ważne rozpoznanie potrzeb dziecka

Przepisy § 20 ust. 3-13 rozporządzenia w sprawie pomocy psychologiczno-pedagogicznej określają m.in. zasady udzielania pomocy dzieciom, które nie posiadają opinii czy orzeczeń. Podstawą udzielania pomocy jest w takim przypadku rozpoznanie dokonane przez nauczycieli w toku prowadzonych obserwacji pedagogicznych.

Marzenna Czarnocka