W dniu 27 kwietnia 2016 r. Sąd Najwyższy wydał niezwykle istotne orzeczenie dotyczące uprawnień nauczycieli do świadczenia kompensacyjnego. Uznał bowiem, że przejść na świadczenie kompensacyjne może również nauczyciel, którego umowa o pracę, zawarta na czas określony, uległa rozwiązaniu z upływem okresu jej obowiązywania.

Rozstrzygnięcie wątpliwości prawnych

Celem rozstrzygnięcia rozbieżności w interpretacji prawa, przed skład 7 sędziów Sądu Najwyższego wniesiono następujące zagadnienie: Czy przesłanka „rozwiązania przez nauczyciela stosunku pracy”, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 22 maja 2009 r. o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych (Dz. U. Nr 97, poz. 800 ze zm.) jest spełniona w przypadku, gdy umowa o pracę rozwiązuje się z upływem czasu, na który została zawarta (art. 30 § 1 pkt 4 k.p.)? Sąd Najwyższy w uchwale z 27 kwietnia 2016 r. odpowiedział na to pytanie twierdząco, co oznacza, że rozwiązanie stosunku pracy jako wymóg przejścia na świadczenie kompensacyjne jest zrealizowany także wtedy, gdy zawarta z nauczycielem umowa o pracę na czas określony ulega rozwiązaniu z mocy prawa z upływem okresu jej obowiązywania.

Nie będzie konieczności wcześniejszego rozwiązania umowy

Stanowisko przyjęte przez Sąd Najwyższy dotychczas było już prezentowane w orzecznictwie, niemniej jednak nie był to pogląd ugruntowany. Zawsze istniało ryzyko, że ZUS w sytuacji, gdy umowa o pracę nauczyciela zawarta na czas określony rozwiązywała się z mocy prawa, może odmówić przyznania świadczenia. Dlatego lepiej było nie czekać do końca okresu obowiązywania umowy, lecz rozwiązać ją wcześniej za jednostronnym wypowiedzeniem (o ile było to możliwe) bądź za porozumieniem stron.

Po podjęciu ww. uchwały, takie zabiegi nie będą już konieczne. ZUS powinien respektować interpretację przyjętą przez Sąd Najwyższy, gdyż takie stanowisko będą podzielać sądy rozpatrujące odwołania od decyzji organów rentowych.

Orzecznictwo: